Seviyoruz, gidiyorlar. Değer veriyoruz,harcıyorlar. Küfür ediyoruz,edepsiz diyorlar,dışlıyorlar. Şair oluyoruz, küçümsüyorlar. Eğlenmeye çalışıyoruz, eğmeye çalışıyorlar. Dik durmaya başlıyoruz, bi çelme takma düşüncelerine kapılıyorlar.. Sıkıntı yapan kim? Varlığımız mı? - Hayır. Yokluğumuz mu? - O da değil.. Gülüyor olmamız mı içine ediyor eğlencelerinizin? Kahkalarımız mı çirkin? Ses tonumuz mu iyi değil? Bizim sorularımız çokta, sizin cevaplarınız yetecek kadar az mı bilmiyoruz. O yüzden susuyoruz hep. Susuyoruz ve gidişinizi izliyoruz. Kendinize benzetmekle suçluyorsunuz bizi. Nasılsa sabıkamız var ya! İnan, hiç inandırıcı değilsiniz. Her şeyin farkındayız, sustuk ve izliyoruz. Ses çıkarmadan, dikkatli bir şekilde.. Korku filmi izler gibi, korkar gibi kendimizden..

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Boyut Kapısı Ruhsal Enerji Rehberi